Дежурства, мотылек в ухе и автофесты: как живет и работает семейная пара врачей Александры и Ивана Косоноговых.
Об этом тандеме говорят однозначно: профессионалы и прекрасная пара. Он — врач общей практики, она — оториноларинголог. Учатся, работают и живут плечом к плечу вот уже не первый год. Он с детства видел себя врачом-травматологом, она точно знала, что будет носить белый халат. Поэтому и поступили в Гродненский государственный медицинский университет.
Она никогда не ходила в детский сад, сменила три школы, вышла замуж после второго свидания и стала умелым визажистом. Сегодня расскажем о девушке, которая любит делать макияж другим больше, чем себе.
16 чэрвеня Асіповічы ўключацца ў выбітны сацыяльны беларуска-расійскі праект “Цягнік памяці”, які праходзіць у рамках ІХ Форума рэгіёнаў Беларусі і Расіі і прысвечаны Году гістарычнай памяці.
С песнями и в хорошем настроении открыли третий трудовой семестр студенческие отряды Осиповщины. Уже завтра их ожидают насыщенные трудовые будни и веселый совместный досуг.
На яе былі запрошаны дзяўчаты і юнакі, што працуюць на розных прадпрыемствах і ва ўстановах. Прысутнічалі і намеснікі кіраўнікоў, якія непасрэдна курыруюць работу з маладымі кадрамі.
Гады дзяцінства Мікалая Калтовіча праходзілі ў вёсцы Захароўка Чэрвеньскага раёна, дзе ён нарадзіўся. Сям’я была па цяперашніх мерках шматдзетнай, а тады лічылася звычайнай — пяцёра дзяцей.
У гэтай сям’і любімая гульня ў імёны. Толькі іх не адгадвалі, а давалі наступнаму дзіцяці.
Нярэдка ад маладой матулі, якая пражывае ў добраўпарадкаванай кватэры, забяспечанай сучаснай бытавой тэхнікай, і нядаўна нарадзіла першынца, можна пачуць пра тое, як яна пакутуе ад пасляродавай дэпрэсіі. А вось Наталля Козел з Пагарэлага той дэпрэсіі не толькі не зведала, але і не чула пра яе, хоць нарадзіла і выхавала чатырнаццаць (!) дзяцей. Хіба ж быў час ныць і шкадаваць сябе, калі трэба было весці гаспадарку, гадаваць дзяцей, ды яшчэ і паспяваць працаваць паміж дэкрэтнымі водпускамі.
Заўтра старшыні савета ветэранаў ЦРБ Зінаідзе Пацкевіч спаўняецца 85 гадоў.
У працоўнай кніжцы гэтай жанчыны значыцца толькі адно месца работы — Асіповіцкая цэнтральная раённая бальніца. Менавіта туды прыйшла яна пятнаццацігадовай дзяўчынкай у 1952 годзе.
Секундомер в руке, свисток на шее, 66 лет педагогического стажа на двоих… Анжелика и Михаил Бруйки, учителя физической культуры и здоровья высшей категории, более 30 лет успешно делят профессию.
Сельскі доктар — не проста прафесія, але і стан душы. Калі гэта сапраўдны доктар. А Івана Коктыша менавіта такім і лічаць яго пацыенты. Многія на доўгія гады захоўваюць удзячнасць за выратаванае жыццё
Дзявяты дзясятак гадоў пражывае ў адным населеным пункце і нават на адной вуліцы Ганна Паходава. Вёску сваю любіць, добра ведае ўсіх жыхароў, ды і ўсё жыццё Радуціч праходзіла на яе вачах.
Нарадзіўся Янка Непачаловіч 25 мая 1917 года ў вёсцы Мінкавічы Старадарожскага раёна ў сялянскай сям’і. Пасля заканчэння сярэдняй школы ў 1934 годзе 17-гадовы юнак працаваў загадчыкам Крываносаўскай хаты-чытальні Старадарожскага раёна. У 1935 годзе паступіў на літаратурны факультэт Мінскага педагагічнага інстытута імя А. М. Горкага, аднак з трэцяга курса будучаму паэту давялося спыніць вучобу. Яго накіравалі працаваць у Дзяржынскую сярэднюю школу, дзе ён выкладаў беларускую мову і літаратуру ў 1937-1939 і 1944-1947 гадах.
