Победа

У рэгіянальным конкурсе аб’ёмнай скульптуры “Залаты Птах” першынство атрымалі адразу тры творчыя работы: “Салдат Іванка” народнага майстра-ганчара Дзмітрыя Палешчука, пеўнік з пшанічнага калосся, зроблены па матывах казкі “Як курачка пеўніка ратавала”, майстра па лозапляценні Таццяны Шунькінай і кампазіцыя з сухога качання па матывах казкі “Чортаў скарб” (у гонар 90­годдзя з дня нараджэння Уладзіміра Караткевіча) члена Белару-скага саюза майстроў народнай творчасці Валянціны Прасаловіч. Другое месца заняла студыя керамікі “Колаўрат”: з дапамогай кіраўніка Веранікі Шынкаровай рабяты зрабілі пано “Як коцік звярэй напалохаў”.

“Этим праздником и всей жизнью мы обязаны миллионам людей — патриотам, которые в годы Великой Отечественной войны не покорились врагу, встали на защиту Родины и, не жалея себя, боролись за будущее”.

Осиповчанка Нина Мельник, племянница летчика-фронтовика Андрея Григорьевича Трофимова, поделилась фотографией, с которой смотрит 22-летний парень.

Ковал детали, да выковал медали

В июне сорок первого, как и других военнообязанных, отца Артема Калистратовича Корнеева призвали по мобилизации и из Осиповичей отправили на Могилев. Но в этот пункт назначения так и не удалось прибыть: по дороге призывники попали в руки фашистов, которые отправили пленных в концлагерь, что находился в Бобруйске.

Сёння ў інтэрнэце часта можна ўбачыць ці прачытаць звароты да карыстальнікаў: “Перадай георгіеўскую стужку!” або “Перадай свечку памяці!” і г.д. Напярэдадні 75-годдзя Вялікай Перамогі гэта не проста актуальна. Гэта патрэбна! Патрэбна не толькі нам, дзецям ваеннага ліхалецця і першых пасляваенных гадоў, гэта патрэбна нашым унукам і праўнукам.

Роўна тры чвэрці стагоддзя мінула з хвалюючай часіны, калі нашы — тады маладыя — бабулі ды дзядулі плакалі ад шчасця, абдымалі зусім незнаёмых людзей, дарылі адзін аднаму кветкі і марылі аб светлай будучыні.

Деревня Лука