“З лёгкім дымком хай усе грахі павыходзяць”
Абрад ”Дзяркач” арганізоўваўся на Хрышчэнне ў вёсках Краі, Сялец, Халькі і Дараганава і запісаны са слоў яго ўдзельнікаў....
Пастанова царскага ўрада аб забароне іншаземцам валодаць зямельнымі надзеламі ў Заходнім краі стала прычынай продажу Марыяй Гогенлоэ вялікіх лясных масіваў у нашым краі.
Час згладжвае ў памяці нязначныя падзеі, залечвае невялікія раны, прытупляе душэўны боль. Але ёсць такія падзеі, раны і боль, якія не знікнуць нават праз стагоддзі…
Кожны алкаголік праходзіць свой асабісты адметны шлях: нехта пачынае са шклянкі таннага “чарніла”, іншыя бяруцца за келіх калекцыйнага шампанскага. Адны п’юць з юнацкіх гадоў, другіх зацягнула гэтая багна пасля выхаду на заслужаны адпачынак. На жаль, у гэтай хваробы няма полу і ўзросту, няма адметнага сцэнарыя. Затое даўно навукоўцамі даказана, што жаночы алкагалізм вельмі цяжка паддаецца лячэнню.
Немцы жылі на другім паверсе, унізе размяшчаліся розныя дапаможныя памяшканні. У адным класе быў пакой для допытаў. Некаторых арыштаваных расстрэльвалі каля школы. Баючыся партызан, лес вакол школы высеклі. За час вайны, як даведаліся ад Ларысы Сідараўны Стоцкай, будынак значна пацярпеў ад снарадаў і пажараў. Пры адступленні немцы хацелі поўнасцю знішчыць яго, аднак гэтая задума не ўдалася.
Архіўных звестак пра гэты перыяд амаль няма, таму гісторыю адукацыі таго часу можна аднавіць толькі па ўспамінах мясцовых жыхароў і матэрыялах раённых газет.
Жыхары Дараганаўскага сельсавета заўсёды стараюцца быць у гушчы ўсіх падзей, якія тут адбываюцца. І таму няма нічога дзіўнага, што на ўрачыстасць, прысвечаную 100-гадоваму юбілею роднай “альма матэр”, сабралася вялікая колькасць вяскоўцаў. Прыехалі на свята і былыя выпускнікі з розных куткоў нашай краіны ды блізкага замежжа, дзіцячыя і юнацкія гады каторых прайшлі ў сценах гэтай школы.
Дараганаўская сярэдняя школа (зараз вучэбна-педагагічны комплекс дзіцячы сад-сярэдняя школа) рыхтуецца ўрачыста адзначыць юбілей. Хаця сто гадоў ёй “стукнула” яшчэ ў мінулым годзе, аднак з-за пандэміі ніякіх урачыстасцей не праводзілася.
Усё жыццё Людмілы Праташчык звязана з Дараганаўскім дзіцячым домам. Там працавала маці. Туды бегала гуляць і яна. Бацьку свайго жанчына не памятае: ён працаваў сплаўшчыкам і загінуў, калі ёй было толькі 2 гады. Так сталася, што службовай кватэры, у якой жыла, сям’я Людмілы з цягам часу пазбавілася.
Лепшае месца на глобусе — там, дзе ты жывеш
Дараганава — вёска з багатай гісторыяй. Сям’я Бародзічаў набыла тут трывалы жыццёвы падмурак, а Дараганава ў...
