Состояние участка улицы Интернациональной между Сумченко и Дмитриева, скажем так, не способствует движению транспорта и городской пейзаж не украшает. Земляные работы здесь проводились Осиповичским отделением филиала "Бобруйскводоканал" еще прошлой осенью, но с наведением должного порядка как-то не задалось.
Песня “Касіў Ясь канюшыну” ў 70-80-я гады гучала амаль з кожнага акенца. Ансамбль “Песняры” тады быў сапраўдным супергуртам. Ды і зараз застаецца важнай часткай беларускай фолк-музыкі
Одной из достопримечательностей Осиповичского района уже давно по праву считается Проща. Об истории этого места, его святынях и о том, как обстоят дела с реконструкцией лесного храма, узнали у настоятеля прихода иеромонаха Максима (Юндила)
На мяжы гарадской тэрыторыі праходзіць магістраль Мінск-Гомель, а праз яе — таксама важная траса Р91 Асіповічы-Баранавічы. Яшчэ ёсць “драбяза” накшталт дарог Р72 Асіповічы-Свіслач і Р34 Асіповічы-Глуск.
У 2011 годзе тэрыторыя мікрараёна вуліцы Чарняхоўскага знаходзілася ў стане, які дазваляў карыстацца ёй у інтарэсах умацавання нацыянальнай абароны. Гэты кавалак гарадской зямлі ляжыць побач з ангарамі 336 рэактыўнай артылерыйскай брыгады, і арганізаваць выезд пускавых установак "Смерч" для непрацяглых палявых заняткаў сюды значна прасцей, чым на палігон "Асіповіцкі".
В знак боевых заслуг 345-го Гвардейского парашютно-десантного полка 2 августа у памятника воинам-афганцам была установлена демилитаризованная боевая машина пехоты.
1 августа в парке было многолюдно. Горожане пришли посмотреть на запуск фонтана. Для осиповчан было организовано настоящее музыкально-световое шоу.
Фото Дмитрия Саврицкого
Пешаходны пуцеправод на чыгуначнай станцыі Асіповічы якраз зараз у чарговы раз мяняе вонкавы выгляд. Змена не радыкальная, аднак наспеўшая: замест празрыстага даху (дакладней — першапачаткова празрыстага, але выпаленага сонцам да брудна-шэрага колеру) ён у хуткім часе схаваецца пад новым, на гэты раз жоўта-карычневым, “парасонам”.
Мікрараён № 1, які ўсе ведаюць пад ёмкай назвай “Бам”, адразу задумваўся як так званы “спальны раён” — ціхі і кампактны, з развітай сацыяльнай інфраструктурай. Абжывацца ён пачаў яшчэ ў 70-я гады, але працэс запаўнення “белых плям” на генеральным плане забудовы быў доўгі і ішоў, так бы мовіць, у пераменным тэмпе: то густа, то пуста, што і знайшло адлюстраванне ў хаатычнай нумарацыі дамоў.
У 2000-х гадах будаўніцтва тут ажывілася і стала весціся больш сістэмна. Сярод
Адным з лідараў асіповіцкага дойлідства ў 30-я гады мінулага стагоддзя была Рабоча-Сялянская Чырвоная армія. Менавіта вай-скоўцамі ў гэты перыяд будаваліся адразу два ваенныя гарадкі. На тагачасным драўляна-аднапавярховым фоне іх высокія цагляныя казармы і іншыя пабудовы выглядалі велічна. Ну а што думалі звычайныя гараджане пра бытавыя перавагі чырвонаармейскай службы — паравое ацяпленне, цэнтралізаванае водазабеспячэнне, каналізацыю і электрычнае асвятленне, — застаецца толькі здагадвацца.
